Babam Şiiri - Niğmetullah Uçar

Seksen bir yılının ağustosunda
Bugün sabah vefat etmişti babam
Nefesi daralıp soluduğunda
Yaşarken çileler çekmişti babam

Yirmi dört yıl önce ağustos dokuz
Çakıllıda harman kaldırıyoruz
Babam halsiz yorgun dinlen diyoruz
Ekin biçemiyor bitmişti babam

Sen dinlen deyince olmaz diyordu
Benim yorulmamı istemiyordu
Son bir gayret ile direniyordu
Eynerin yanına gelmişti babam

Sap yüklü hayvana binmek isterken
Dermanı kalmamış bilemedim ben
Elli bir yaşında hayat sürerken
Dünyadan ahrete gitmişti babam

O haliyle ekin biçip yoruldu
Harman depilirken ortada durdu
Küreğin sapına dayanıyordu
Etrafa suları serpmişti babam

Çeşmeden su içip doyamıyormuş
İçi yanıyormuş duyanlar olmuş
Demek ki yüreği çok yanıyormuş
Ölüm sinyalini vermişti babam

Akşam bırakmıştım yayla damında
Köye gidiyordum stres altında
Düğen gelecekti katır sırtında
Ekini sürelim demişti babam

Sabah çocukları çıkarmış evden
Tarlaya göndermiş olduğu yerden
Yatağında ruhu çıkmış bedenden
Ecel geldiğini bilmişti babam

Ben köyden gelmiştim karşıya durdum
Düğeni harmana çıkarıp koydum
Evin önündeki kimdir diyordum
O an son nefesi vermişti babam

Gelen misafirmiş hizmete gelmiş
Kardeşim babama sorayım demiş
Orağı bırakıp kapıdan girmiş
Ecel şerbetini içmişti babam

Eve yaklaşınca duydum feryadı
Koşarak geldim ki yatağındaydı
Yüreğim acıya dayanamadı
Yorganı kafaya çekmişti babam

Yörükten traktör bulup getirdik
Cesede sal yapıp köye indirdik
Aynı gün içinde toprağa verdik
Asıl mekanına girmişti babam

Toplanan dostlarım dağılıp gitti
Allah sabır versin demeler bitti
Günlük hayat sürdü hep devam etti
Bize doğru yolu çizmişti babam

Niğmetullah UÇAR
Antalya
10.08.2005