Gülsüm Kıvrak - Babam Şiiri - Antolojime ...

Bugün bir hayatı gördüm babacığımı ziyaret ettiğimde.

Kayabaşı. İstanbul dışında bir yer. İstanbulda cenazelere yer kalmamış diyorlar.
Mezarlık yeni yapılandırılıyor. Tepeler,uçsuz bucaksız tarlalar ve güneş.
Üç mezar kazıcı çukurlar açıyor. İçim burkuluyor. Yürüyüşüm değişiyor. Donakalıyorum.
“On bir gün önce bu adamlar yerini açıp beyaz kefeninle seni buraya yatırdılar.
Sen oradamısın babam. Bu toprağın altında mı. Bak ben geldim şimdi. Sana geldim. Ellerimi açtım duaya. Sana lazım olanı,senin şimdiki hayatında istediğini getirdim bir kez daha sana. Yasin getirdim. Fatiha getirdim. Ve gözyaşlarımı getirdim. Görüyorsun yine ağladığımı. Gidişin can yarası oluşturdu bu yorgun yüreğimde. Ağlama diyemiyorsun bana artık. Ben senin küçük kızındım hep. Kelimelerini gözlerimle takip edebildim. Sana çocukluğumda ikimize ait olan o seni seviyorum işaretini ögretmiştim. Seni seviyorum dediğinde bunu dudaklarınla söylemedin. Daima baş,işaret ve serçe parmağını kaldırıp seni seviyorum küçük kızım benim diyordun. Sadece sen kullanırdın bu işareti. Babam yanına gelince seni işaretimizle selamladım. Seni seviyorum babam..babacığım..