Babam Şiiri - Hüseyin Özçelik

Uyudum uyandım köyde gezindim
Rüzgâr almış idi çatıyı babam
Sen var iken bekle gelirim derdim
Şimdi ıssız bıraktın yapıyı babam

Ağaçlar diktin meyveler verdi
Döküldü dalları yerlere serdi
Ördüğün taş duvar şimdi eridi
Bizler terk eyledik kapıyı babam

Kurumuş yapraklar dönmüş gazele
Mahsun bakışlar yolu gözlere
Mirasın garip kaldı şimdi bizlere
Bacalarda duman tütmüyor babam

Pas tutmuş balta kazmayla nacak
Bir sürü anın var nere dolacak
Kim derdi bu yerler ıssız olacak
Senle var olan zordadır babam

Duvarlarda izin var köylere köprü
Taş üstünde geçirdin gencecik ömrü
Şimdi kimse ekmez oldu tarla dönümü
Seninle güzeldi köy senle babam

Kalmadı geride ne amcam dayım
Bir bir gittiler onlar kimi sayayım
Şimdi herkes kendine küs kime sorayım
Kalmadı eski güzellik köylerde babam

Hayalim tehir olur başka bahara
Yayla bilmez olduk çıkılmaz dağa
Her şey garip kaldı bakmadık bağa
Bağlar yetim kaldı köy yetim babam

Hüseyin’im hüzün geceden vurdu
Hayalimde özlem babamın yurdu
Gurbet elleri sorsam kimi doyurdu
Mideler doysa da gözler aç kaldı babam
Ah canım babam babam