Babam Şiiri - Meksen Kılınç

mevsimler geçer, ömrüm benden geçer an be an.
çocukluğumun ellerinden tutar bir adam,
sanki babam..
zaman telaşlı, yollar kıvrımlı.
ben hep yorgun yollarda
uzadıkça yollar uykularım kaçar
uzaklaşır Zaman,
koştukça yelkovan.
ben babamdan ihtiyar...
çocukluğum önümden geçer ağlamaklı.
elime bir tahta at tutuşturulmuş dinsin diye gözyaşlarım.
nafile babam gelir aklıma
boğazımda hıçkırık.
söyleyemem, anlatamam
dilimde boğazımda bütün azam...
sabah içtiğim sular çalkalanir ağzımda
yutkunamam dizilir kalır kursağımda lokmalar.
rüzgar ölüm fısıldıyor kulaklarıma
çok ağır bir makam, gamlı hüzzam...
yokluğun bir ahtapot gibi sarıldı boynuma, babam.
cihan yikilsa arkamda durur dağlar gibi bir adam, babam...
27.06.2025
Meksen KıIınç