Babam Şiiri - Ozan İlbey

Baba biliyor musun?
Bugün oğluna artık "Baban aramızda değil" dediler.
Yüreğimi kimsesizliğe ittiler.
İçimde bir tufan, feryat figan bendenim tar uman;
Yıllar sonra hiç bu kadar hissetmediğim umman.
Diyordun, "Her şey gelip geçici bu handan."
Anlamak da istemiyordum aslına bakarsan.

Biliyor musun baba?
Gasilhanede gözlerin gökte, dudaklarının kenarında
Yarım kalmış bir gülümsemeyle vasiyetler...
Kıbleye doğru uzanmış bedenini pîrüpak ettiler.
Yüzünü gösterip, "İşte baban, kefenler içinde," dediler, gözümün önünde babam.
Tüm renklerin yanında soluk bıraktılar.
Kokun sinmiş kıyafetlerini iliştirip,
Titreyen ellerime "İşte emanetin," dediler.

Ben senin kokuna dayanamam babam.
Ciğerlerime çektim seni, yalvardım Tanrı’ya:
"Ne olur, rahmetini eksik etme ondan."

Baba, biliyor musun?
Sen musalla taşında, ben ayak ucunda...
Ne yerdeyim ne gökte, gözlerimin önünde
İnsanlar perde perde, "Başın sağ olsun," dilekleriyle.
"Büyüdün artık, ağlama, ağlatma; hatırasına iyi bak."

Bakışlarımı bileyip çocukluğumu tabutuna, takunyalarla çivilediler.
Acının tarifsiz, keşfedilmemiş lisanı başka dillerde nasihat ettiler.
Ardından gözyaşı döküp hep bir ağızdan haklarını helal ettiler.
Helallik istediler; "İyi adamdı," şahitler. "İyi adamdı," dedim, babamdı.

Seni dört duvar olmuş çukur içine koyup,
Toprak ile sıvazlayıp sırtını,
"İşte ebediyetin, evin burası meftun,"
İşte tahtalar çatısı, arasından sızan ışıklara güneşin.
Sonra üşümesin, vaktidir yalnızlığın, hesabın...
Aceleyle üzerini örtüler.

Dünyamı sensizliğe gömüp, yüreğimi paramparça ettiler.
Hatırlayıp bir an ölümü; dehası insanlar bu günü unutmak için,
Dahası, hiçbir şey olmamış gibi bir ömrü ardında bırakıp gittiler.

Biliyor musun baba?
Affına sığındım; gökyüzü Tanrı yıldırımlarıyla.
Dualarımda kızgınım, öfkeliyim onlara.
Baba, sarılmak sana bir an için bile olsa…
Oysa bendim üşüyen, bendim evsiz, güneşsiz kalan.

Yokluğunda kimsesiz bendim.
Hiç bu kadar güçsüz kalmamıştı bileklerim.
Dağ gibi altında sanki bir avuç toprak tüm inancım.
Yükün omuzlarımda ağır geliyor, taşıyamıyorum.
Ben büyümek istemiyorum sensiz, neşesiz, nasihatsiz.

Gözlerinin renginin, gülüşünün, şefkatinin olmadığı
Bir dünyada büyümek istemiyorum baba.

"Baba, bu bir rüya," derdin. "Babam," derdin, sesin çınladı kulaklarımda.
Sesin: "İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn,"
"Biz Allah'a aidiz ve kuşkusuz O'na döneceğiz."

Ben artık ruhumu da bedenimi de Rabb'ime teslim ettim.
"Baba," dedim, "Babam," dedin.
"Ben razıyım Mevlâ'dan, yardan, evlattan."
"Baba," dedim, "Babam," dedin.

Sığındım Yaradan’a...
Eyvallah, eyvallah, eyvallah...
Hakkım helaldir sana.,