Babasına
Dört yataklı hastane odasında,
Gözlerinde yaşlarla bıraktım.
Yine geleceğim özlemle,umutla,
Ne olur sus baba,artık ağlama.
Baba bana kızdın,bağırdınya,
Ben hiç kızmadım,kırılmadım sana.
Her gelen cevapsız telefonun ardında
Ben vardım sesini duyuyordum,konuşmasamda,
Bu akşam köye eve gittik ya baba
Sensiz o ev soğuktu,karanlıktı be baba
Kalk gel artık ne olur.
Evimizin ışığını yak,ısıt bizi baba
Yarın yine geleceğim baba,
Ne olur artık ağlama,
Ben koşarak geleyim kucağına,
Bana yine çikolata alsana.....
Kayıt Tarihi : 22.5.2006 19:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Yalçın](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/22/babam-104.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!