Babam Şiiri - Sadi Amedi

Varmak,
Cennet mekanına.
Gülen gözlerinle buluşmak.
Yılların alınteriyle yıkanmış,
Mübarek ellerine sarılmak.
Öpmek,
Gül yüzünü doyasıya.
Yaşamak seninle ebediyen.
İkimiz,
Sadece ikimiz.

Donup kalmak kucağında.
Nurlu yüzündeki ak sakalını okşamak,
Kara düşmemiş saçlarına adanmak,
Ömrüne ömür katmak.
İçtenliğinle ve engin sevginle ısınmak,
Terlercesine…
Nasırlı ayak parmaklarını okşamak,
Yorgunluğun geçsin diye.

En sevdiğimdin hayatta,
Hala öylesin ciğeryarem…
Senin yanında sevmek seni,
Senin yanında öpmek seni,
Senin yanında can katmak canına.
Yürürken kolundan tutmak,
Eşlik etmek sana,
Ağır yürüyüşlerinde…

Öylesine hasretim ki sana…
Sancılı rahatlamalarında “Yaşasın Bavo” demek.
Anlıyorsundur şimdi beni,
Duyuyorsundur,
“Eré lawo” diyorsundur,
İstiyorsundur…

Yalnızlık çöker üstüme,
Senin gibi alışkın değilim yalnızlığa…
Metanetim yok,
Sensizim “hevvalé min”…
Gül mekanından da uzağım şimdi,
Sema ehli yansıtır mı bilmem,
Beni sana,
Seni bana…