Babam* Şiiri - Hasan Yıldız

Baban için niye şiir yazmıyorsun dediler;

Baban çok yoksulluk çekti,
neyi varki yazayım yoksulluğun.....
Sırtına yeni birşey almazdı,hep yamalı giyerdi
Ayağında Trabzon lastikleri,
Kaybolmasın diye arkasında üç çeltiği,
Hayatın tüm yüküydü sanki ayaklarının altında ki,
Yürürken, hep yan basardı,sol ayağı,
tanırdık,toprak yolda onun geçtiğini,

Babama niye şiir yazayım ki;

O günleri yaşamak istemiyorum,belki
Yoksulluğun saltanatı vardı sırtında
Senede yüz lira,ya girerdi cebine,ya girmez
Kimseler gelmezdi, kuru sağanla donatılmış sofraya
Kim tenezül ederdi kara kazanda,tezekle kaynayan çorbaya
Kim içerdi cam bardaklar dururken,
kalayı gitmiş tasta su içmeyi....

Babama niye şiir yazayım ki;

Şimdi dökülürse gözümde yaşlar...
Kimin cebinde kenarı nakışlı mendil var
Kirlenmiş tarafını içe katlayıp,silsin, babam gibi,
Göz yaşımı.

Ah....Babam...Ahh....

Sen o yılların ve bizim yoksul babamızdın...
Her şeye rağmen onurlu bir hayat sürdün,
Hatırlıyormusun;
Nasıl yapışırdık deriye tıkılmış çökeleğe,
biz senle......
Sen yeşil tarafını yerdin,ağrı keser derdin...
penisilin etkisi mi ne, yapar derdin...
Bense anlamazdım,beyaz yerinden yerdim,

Babam...sana şiir değil,ömrümü versem
üzerinde ki toprağı atıp,beni koyar mısın yerine...

Babam...Babam...ahhh...yoksul ölen babam....

___________________Oğlun Hasan

2006