Babam öldüğü gün, evmizin bütün ışıkları karanlığa büründü.
O gün, sonsuzluğa bir ayrılık göründü,
Sanki bağrimda ciğerlerim söküldü, gözlerimin feri söndü,
O koca dağ yıkılınca, dünyam yıkıldı, umutlarım yıkıldı, sevinçlerim hayallerim yıkıldı.
Şimdi yüreğim dermansız, dizlerim takatsız kaldı.
Evimizde sevinçler kanatsız kaldı.
Anlandın ki; babaydi evin direği, babaydi insanin yüreği.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta