Babam Şiiri - Mehmet Yardımcı

BABAM

Dokuz Eylül sabahı
Fahrettin Altay komutasında
Doğu yamacından İzmir’e
İlk giren süvari alayından
Mustafa çavuş’un anıları
Destan olurdu
Yazılsaydı

Balkona dikilen bayrağın önünde
Mustafa Kemal’i dinlerken
Cepheden cepheye at üstünde
Yedi yıl askerlik anılarıyla yüklü
Tüm yorgunluğunu unutup
Dimdik duran
Siyah beyaz bir fotoğraf karesine sığmış
İzmir Konak’taki kalpaklı süvariyi
Çizmek istedim tuvallere
Çizemedim
Sustu
İzmir’de gördüğü
Yunan zulmünü
Anlatmadı

Yalnız anama anlatırdı yaşadıklarını
Anılarını dökerdi eteğine
Batı cephesinde
At üstünde
Kılıç inceliğindeki
Yaşamla ölüm arasını

Dupduru yüreğini seven anam
Vatan kurtuluşuna
İnanmış sesini dinlerken kocasının
Hissederdim
Kalbi oyulurdu yer yer
Bilemedim
Anamdaki kadın duyarlığını

Derin bir huşu ile
Cephe gerisinde yaşadıklarını
Açlığı,
Eşkıya baskınlarını
Arkasından yakılan Onbeşli ağıtının
Yüreğini dağladığını

Üzmemeye özen göstererek
Yumuşak sesiyle anlatmaya çalışır
Kanadı kırık kuş gibi
Sergilerdi Anadolu ahvalini

Anılarını yazayım dedim anamın
Cephe gerisindekilerin çektiklerini
Yazamadım
Yüreğim yetmedi

Güneş uyuklarken evlerin çatılarında
Behey babam derdim
Yine dalmış derinlere
Birşeyler arardı geçmişten
Ya da anılarını diriltirdi

Cephede kalan silah arkadaşlarının
Ruhlarına Fatiha okurdu sessizce
Dinleyip
Gün batımını

Geride bıraktığı
Kırmızı şeritli İstiklal madalyası
Övünç kaynağı ailemizin
Torunlarına
Paha biçilmez mirası

Seni senden öğrendiğim kadar
Sen olmaya özendim
Becerdim mi bilmem ama
Sadece sevdim seni
Mehmet YARDIMCI