Babam Şiiri - Salim İpek

Kardeşin tükenip düşünce yere
Bende çok yaşamam demişsin anneme
Kınalı kuzuları bırakıp geride
Acelen neydi de gittin be babam

Daha dün gibi gözümün önünde
Elin, yüzün, yumuk gözlerin
Kulağımda çınlıyor bazen o sesin
Kapı açılsa da girseydin babam

Amcam gitti, bari sen kalsaydın
Haftası dolmadan yanına vardın
Kardeşim diye yandın, yandın
Kardeş acısı bu kadar zor muydu babam

Bir kaç ay olmuştu seni göreli
Rengin, benzin hepsi yerindeydi
Nasıl bir hastalık ki seni böyle eritti
Dil tutuldu göz susmuyor be babam

Arada köye gider evde beklerim
Odaya sinen kokunu derin, derin içime çekerim
Sanki hiç ölmemişsin gibi ümit ederim
Komşudaysan çık da gel be babam

Oturup yanına baş koysaydım omzuna
Gök gürlediğinde girseydim koynuna
Ne korkum kalırdı, ne üşürdü bir yanım
Mezarına sarılmak yetmiyor be babam

Giderken tüm yükü omzuma yükledin
Herkese yetiştim de kendime yetmedim
Artık yoruldum ben de tükendim
Sensizlik en çok beni yordu be babam

Kabire koymadan görseydim seni
Mefta da olsan öpseydim seni
Bu gurbetlik yedi bitirdi beni
Son nefesine yetişmek nasip olmadı be babam
Hakkını helal et be babam