Babam Şiiri - Aydın Duran

Babam

Yıllar böyle böyle geçer oldu.
Yaz bitti mevsim güze döndü.
Bir ikindi vakti saatim durdu.
Akrep yelkovanı geçmiyor babam.

Sert sert bakışını özledik.
Senin kıymetin hiç bilemedik.
Şöyle doya doya gülemedik.
Gözümün yaşı bitmiyor babam.

Ne iyi dosttun sen, hem de yâr.
Sensiz olunmazmış bahtiyar.
Dıştan diriyim ama içim ihtiyar.
Kanım damarda coşmuyor babam.

Sözün sözdü, sanki hatır senedi.
Darda olan hep selamını söylerdi.
Evin barkın uçtu, baykuş tünedi.
Görmeye içim varmıyor babam.

Ne sesim kaldı ne de sedam.
İçim buruk, geçmez hiç yaram.
Uykular, sanki gözüme haram.
Geceler sabaha dönmüyor babam.

Aktıkça gözümün yaşı sildim.
Kabristanı gide gele yol ettim.
Babasızlık neymiş çok iyi bildim.
Demeye dilim varmıyor babam.

Gelmez mi ki oralardan haber?
Bir daha görsem seni yeter.
Yolumu şaştım, gülmez kader.
Devrana gücüm yetmiyor babam.

Kesişmez mi bir daha yolumuz?
Ey hikmet sahibi güzel kılavuz.
Çalınmıyor yokluğunda kapımız.
Kimse çayımızı içmiyor babam.

Sen musalla taşında uzanırken,
Hoca hakkınızı helal edin derken,
Helal olsun dediler hep yürekten,
Tekbirler ateşe su vermiyor babam.

Zenginlik dediğin kaç akçe eder?
Dost kazanmakmış gaye meğer
Anladı cenazeye gelen o mahşer.
Anlatmaya lügat yetmiyor babam.

Duran Kâye sözünü söyledi gitti.
Her bir işini tas tamam etti bitti.
Dünyadan şimşek gibi çaktı geçti.
Tanıdığım en güzel Adam; Canım Babam.