Babam Şiiri - Kamil Erkılıç

Aklımdan çıkmıyor masum gülüşün,
Deliyor ciğerimi o boynunu büküşün.
Her fırsatın buldukça sarıp sarıp öpüşün,
Biran olsun aklımdan çıkmıyor Babam.

Daha ömür tükenmeden yoruldu beden,
Seni çok özledim bilmiyorum neden,
Kurtulur diyorlar bu dünyadan giden,
Evlatların elinden kurtuldun Babam,

Bacan tütmüyor bağın bahçen hozan,
Baharım kışa döndü yazım ise hazan,
Bağrıma taş bastım sen öldüğün zaman.
Keşke kal dediğimde kalsaydın Babam,

Besledin büyüttün okuttun beni,
Kanadın altına sarıp korudun beni,
Neden dinlemedin, ben dinledim seni.
40 yaşımda yetim bıraktın babam.

Yaşım on dört idi ayrıldım sizden,
Sıladan uzak yaşamaya alıştı beden,
Hep sarıldım sana senle uyurken,
40 yaşımda senle uyudum Babam.

Bana geldiğin zaman en mutlu günüm,
Sen gidince soldu bahçemde gülüm.
Keşke ilk başlarda olmasaydı sülbün.
Bu kadar şerefsize ne gerek Babam.
Kamil ERKILIÇ