Gözlerinin rengini hatırlamayacak
Kadar küçüktüm
Seni kaybettiğim de
Ve kimseye soramayacak
Kadar utangaç
Seni sormak
Ve senden bahsetmek
Ayıp saydıklarım arasındaydı.
İşte bu yüzden
Kara dedim gözlerine
Ve hep tekrarladım kendi kendime
Yanlız geçen karanlık geceler de
Çünkü kara göz
Yiğitliğin ve sevginin ifadesiydi
Çünkü bütün babalara
Özellikle de benimkine
En çok kara gözler yakışırdı
Korkusuz ve çetin bakan
İki kara göz
Büyüdükçe anladım
Artık bakmıyordun sen bize
Belki anlatılan
Her şey yalandı
Ama bir şey gerçek
O da senin bizi
Bakmadan da gördüğün...
Kayıt Tarihi : 21.3.2006 09:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir resim ailece
kardeşlik var ya aramızda.
dimdik ayakta babam,
yitip giden bir yaşam....
gidipte gelmeyen babalar
kaç yarayı kanattın bir bilsen
teprikler
TÜM YORUMLAR (3)