Babaların ağlayışı Şiiri - Erkan Yılmaz

tren kara tren..her tünelli geçerken..nasıl kanlar burnumdan..
fıskırırdı be oğul..
ekmek fırını gibi sıcak olan ocagina kömür mazot ata ata..yazin o sıcagindaa..sanki ben 1000 defa kebap piştimde piştim..be oğul..

tünellere her girişimde..korkardim..artik evlat..eski kara trenler..böbreklerimide..götürdü be evlat..be oğul..
emekli oldum belki oğul..ömrümü verdim ruhumu verdim..canimi verdim..ben bu yollarda be oğul..

sigaram yetmedi..kara trenin dumanida aldi..cigerlerimi benden be oğul..
kara tren aldi beni benden..bir adim bir de sanim kaldi..be ogul..geride ülkeme miletime vatanima..emanet biraktim seni oğul..yetim biraktim seni sanma oğul..

bütün insanlar kardesiz derdim ya hep ogul..ondan ondan ogul..
ülkem vatanim devletim..yoktur ayri gayri derdim ya sana oğul..senin arkanda bu vatan bu millet bu halk var sen merak etme ogul..seni onlara emnet ettim be oğul..
işsizde kalsan..açta kalsan..isyan etme be oğul..

emir demiri keser derdim ya oğul..evet öyle kal hep oğul..
devletine zaval verme derDim ya ogul..insana kiyma..insani sev derdim ya oğul..bunlar benim insanliğimdan yada insan sevgimden be oğul..

sana da emanet biraktim oğul..bir kuru asma agacimi..birde mezarimdaki ismimi be ogul..servetim olsa birakmazmiydim be ogul..servet bi agaçta vardir diye..birde öldüktan sonra vardir..bunlarin değerini bilesin diye..biraktim bunlari sana be ogul..

yetimlerim sana emanet ogul..ve eşim dostum..seni seviyorum beni asla unutma ogul..unutma be ogul..
kim unuturki babasini ben unutayim seni BABAAAAA..