Babalara Maniler Şiiri - Ozan Efe

emek dediğin nedir
yüzünden gülenedir
babalar da olmasa
gözünden gelenedir

hüznün dile getirir
yemek hele bitirir
baba yüreği sazda
derdi derde batırır

acılı aştan yersen
dünyalarına ersen
gözünle seni görür
ona özünü versen

ata başın tacıdır
sözü baldan acıdır
aradığında yoksa
gönlün ihtiyacıdır

gözü öte kaçılmaz
sözü kete açılmaz
inciler dökülürken
özü tüte saçılmaz

yeşil dağın doruğu
yelden karşı soruğu
tatlı dilinde sözü
ballandırır koruğu

ayazın karakışı
yüreğinde akışı
paha biçilene dek
altın akçe bakışı

varlık içinde yurdu
kimi bilir doyurdu
engin hoşgörüsüne
sevgilerle duyurdu

anlatılsaydı gece
dinlenirdin öylece
eli cebine çıkmış
sevincinle şöylece

kir içinde akız der
beni kesemle eder
babalığı bilseydi
anasız nere gider

genç yaşında dişi
meskeninle yedişi
otuz dört yılına bak
gurbet ele gidişi

gitme çalılık yola
yetse verdiği mola
uçağın kanadında
ışığın içten dola