Babalar kızlarından ayrılınca ağlar

“En çok babam kızar” derdi, kızlarım
Aslında babaları onları çok sever
Hayatında hiç ağlamayan baba bile
Kızlarının yokluğuna dayanamaz.
Katı yüreklidir, hiç ağlamaz derler
Babalar kızlarından ayrılınca ağlar

Tutamaz gözyaşını özlediğinde
Her kavuşmada şükreder rabbine
Yansıtamaz dışarıya duygularını
Bir damla yaş gelmesin diye gözünden
Koskoca dünyayı alır karşısına
Babalar kızlarından ayrılınca ağlar

Kimse uykusundan feragat edemezken
Gecenin en tatlı yerinde uyku tutmaz onu
Kızının kapısında kamp kurar babalar.
Dokunmaya kıyamaz tutamadığı ellerine
Kıvrım kıvrım saçları inceler babalar
Babalar kızlarından ayrılınca ağlar