Babalar Hep Yalnız Ağlar...! ! !

Bu hayatta kimseye güvenemez Oldum
Neden herşey bu kadar düzmece
Ve herkes bu kadar sahte,,,
Kendi kendime hep sorar Oldum
Neden yüzdelerde hep bir kalpazanlık hep bir maske,,,
Bu hayatta sadece çocuklar mı ağlar sence

Erkekler ağlar azizim elinden kayınca yıldızı
Gelinler de ağlar eline yakılınca kınası
Analar ağlar toprak olunca kınalı kuzusu
Hep bir çınar ağacına benzer babaların duruşu
Bazen de suskun bir teslimiyete mahkum edilmiş oluşu

Bazen başını omzuna yaslayarak hıçkıra hıçkıra
Bezen sessiz sedasız bir ağaç kenarında
Bazen de gizli gizli yorgun yüreğiyle söyleşircesine
Busesinden süzülen bir damla gözyaşı akdımı çenesine
Yüreğinde yanan kıvılcım dönüşüverir ateşe

Babalar da Ağlar Herkes Gibi
Bir köşeye gizlenip hüznü geçinceye kadar
Belki küçükken bir elma şeker için ağladığın kadar
Babalar da ağlar gelinler ve analar kadar
Ama bilirim ki babalar hep yalnız ağlar...! ! !