Babalar güzeline mersiye

Gittin; dünya bir kafes, devâ mahpus, söz ketum
Gittin; çekildi suyu can nehrinin; kaldi kum
Doruklarda bahardin, derinde servi boylu
Muhabbet savasçisi, yigit, cihangir soylu
Göklere yönelirdin gece gündüz, susardin
Zamana defineler verip mekâni sardin
Bu gün hüznün hayale kuyu kazdigi gündür
Bu gün kederden sabrin bile bezdigi gündür

Yetim kalmis çiçekler sana meftun bakardi
Yuvanda gülkurusu bakislarin kokardi
Tenhada çogaltirdin gözlerini kimsesiz
Gözlerin baskalari için aglardi sessiz
Bereket dagitirdin çocuklarin kalbine
Sonbaharina erip döndürüldün Rabbine
Bu gün ötenin bir dost eli sezdigi gündür
Bu gün samanyolunda askin gezdigi gündür

Kör bakmayi bilmezdin; özde ruhun yanardi
Rüzgâr, yagmur ve günes seni meczup sanardi
Simdi yansin kapilar, pencereler kirilsin
Vadiyi sel götürsün, dag ikiye yarilsin
Öncü bir kiyametten geçtigin ândi ölüm
Sen rüyadan uyandin; senden uyandi ölüm
Bu gün kardelenlere kanin sizdigi gündür
Zamanin ezberini yine bozdugu gündür

Ân gelir, seni nâçâr kilan dert nîran olur
Alici kuslar gibi vurulup vîran olur
Yedi iklimden sorar düslerini yârenler
Buhurdanlikta tasir hâtirani erenler
Kirlangiç yuva yapsin simdi lâlezarina
Erguvan tohumlari ekildi mezarina
Bu gün kovulmuslarin katran süzdügü gündür
Bu gün topragin alevleri üzdügü gündür

Bu mezar tasi kime ne söylüyor; bu yildiz
Bu gök, yarali bulut, çâresizlik; bu issiz
Ülkenin hangi dagi, ovasi simdi benim
Seninle sessizligin koynuna girdi tenim
Âh kirilan ellerim, ah çürüyen kanli göz
Bir cefâ girdabinda dalgalanip yandi öz
Bu gün firçanin kalbe diken çizdigi gündür
Matemin bir sairi lif lif çözdügü gündür

Her yüzde bir tebessüm oluyor filizlerin
Haramilerde bile isildiyor izlerin
Nâm yurdunda gölgeydin, merhamet burcunda dev
Sokak garip; münzevi bir rüyada simdi ev
Hicrana varan yolun her kösesinde serap
Sehir sehir ürperis, ülke ülke istirap
Bu gün bir kelebegi dagin ezdigi gündür
Bu gün kalemin “eyvah” diye yazdigi gündür

Nurullah Genç