Affet baba sen o yari!
O ne yaptığını bilmiyor…
Bağışla sen o kulunu.
Suskunluğundaki günah,
Affedilsin diye sende,
Kanımı fidye diliyor…
Kabul et de o yanmasın!
O bak sana inanıyor.
Aşkın varsa bu evrende,
Oğlun zaten hep kanıyor…
Kaçıncı çarmıh bu böyle,
Katledilmiş kaçıncı düş!
İtirazım olmaz baba,
Kanım fidyeyse canana…
En büyük günah değil mi?
Kanımı kadeh kaldırıp,
Yalanları aşka katıp,
Yudumlarken o kişiyle
Şerefe kaldırmak bir de…
Hesabı bilmiyor onlar,
Sen borcunu hatırlatma…
Anlamazlarsa dünyada
Ben de suretinden isem,
Seni utandırmayacak,
Adil olacağım burda!
Kayıt Tarihi : 17.6.2011 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben ne kadar İsa isem, bu kurgu da o kadar gerçek. Sadece inanmak istemediğim ve gerçeğe dair umudum tükenirken, kalemimin kader yazısı... Herkes adil olmalı! Herkes en adil bildiği şey kadar inançlı kalmalı bu yaşamda... Düşmanım bile güçlü olmalı ve yalana sarılmamalı ki, saygı duymalıyım beni yok ederken...
Bela-i malumat.
TÜM YORUMLAR (3)