Babalar Günü... Şiiri - Necmettin Özelçi

Canım babam,
Dokuz yıl geçti...
Neler olmadı ki!
Sana doyasıya sarılmadığıma,
Şimdi bin pişmanım...
Ne soğuk insanmışım be,
Sanki ebediyen yanımızda imiş gibi...
Bu uzun ayrılık hiç yok sanmışım be...
Hiç ama hiç kendini bilmiş gibi,
Kendi dünyamla aldanmışım be...
Ömrünün son günlerinde,
Adapazarında yanımda idin...
Yine de bir teselli işte!
Yaşadık üç dört yıl birlikte...
Olmaz olaydı şu mevki makam...
Sana daha çok zaman ayırmalıydım babam!
Seni sana bıraktığıma pişmanım şimdi...
Çok da yaşlı da değildin,
Ah! Olmaz olası şu romatizman
Belini büktü de eğildin.
Canım babam melek gibi insandın!
Yüreğin hep iyilik doluydu...
Kime iyilik yaptı isen aldandın,
Etrafın hep şeytanlık doluydu...
Şimdi nasılsın?
Yüce peygamberler içinde misin?
Temiz kalbin seni götürdü mü oraya...
Eğer ki sen orada darda isen,
Batsın bu olmaz olası dünya...
Bizler için o zaman herşey rüya...
Sen cami cami dolaşıp durdun...
Evliya olsan ancak böyle olurdun.
Şükrederek yaşadın bütün çileyi...
Şu boş dünyamızı hep sen doldurdun!
Hani şu Hacı Mustafa 'lar var ya...
Yine deli dolu yaşıyor işte!
Senin tabure yerini daraltmıştı ya deyyusun...
Şimdi yayılı yayılı cami onun olsun...
Senin ruhun boğuyor içimi...
İşte bu yüzden gidemiyorum Alibaba camisine,
Bilesin canım babam!
Şu dünyada yaşarken bile,
Seni andıkça bir güzellik buluyorum...
Sen orada çekiyorsan en ufak bir çile...
Cennet de olsa istemiyorum!
Canım babam affet beni...
Seni daha iyi anlamalıydım.
Senin gibi bir babaya,
Daha layık evlad olmalıydım! ...
Ruhunu incittiysem özür dilerim,
Bir gün gelir elbet ben de gelirim...


Necmettin ÖZELÇİ.
14.06.2000