Babalar Erken Ölür Şiiri - Gültekin Mustafa

“ulan hava da ne kadar kırmızı bu akşam”
diye sesli düşünülebilecek bir akşamdı
iki bin beş aralığının yirmi dokuzu

işlerinden evlerine dönen insanlarda
akşamüstü telaşı,
sesleri,
hayatı ve gerçeği
çağrıştıra çağrıştıra geçiyordu

akşamlar, of akşamlar
ulan bundan iki sene evveline kadar
halbuki ne kadar keyifliydi
hemen her akşam aynı yerde buluşurduk
bardak bardak çaylara kahkahaları katık edip
ıslak yollara türkülerimiz mırıldanır
bir daldan bin bir dala atlarken
soğuk akşamları bin bir puştluğa vururduk

ben bazen dalıp uzağa eski sevgililerimi özler,
aşksızlıktan korkardım,
o ise her sigara içişinde
babasının görmesinden korkardı,
“şu gelen senin peder değil mi lan”
deyip deyip gülerdik…
ulan amma da keyifliydik!

bir gece bundan korkmasına gerek kalmadı
havanın kırmızısına,
sonbaharın rutubeti karıştı
o gece aniden
babası öldü
yirmi sekiz aralık iki bin beşti
haberini aldım
ben de ağladım

hava kırmızı olmakta
insanlar gerçekçi olmakta haklıydı
hayat her düşe bir tokat vurmaktaki
kararlılığını göstermiş
sigara içerken korktuğu adamı
evindeki o kalın sesli adamı,
babasını,
yirmi beş yaşında
ondan ayırmıştı

haberini aldım
ben de ağladım