Babalar da ağlar Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

elinde sigara,
düşünüp dururdu bir baba,
kara kara,
dumansa, öyle bir duman ki,
yükselip sarmıştı mavi gök yüzünü,
bozdan kara,
sanırsın ki yağacaktı,sigaranın dumanından
sağanak halinde, yağmurlar,
dökülecekti susus çöllere, susuz ağaçlara.

bir çocuk vardı,
biraz ötede oynamaya çalışan,
hayat umurunda değildi,
o gün ne olmuş yada yarın ne olacak,
düşünmezdi o oynamaya çalışan çocuk,
o bir çaresizdi,düşmüştü o şifasız bir derde,
ta ki doğuştan,hiç günahı yokkan,
öyle söylediler, onun tanıyıp bilenler,
doğuştan hasta dediler,onun için,
hayatını geleceğini umursamayan o garib için,
sadece ana babasıymış düşünen ve her gün onun için ağlayan,
ve çaresizlik içinde bocalayan.

olacak ya,
tam oyuna dalmıştı ki, başı döndü o garibin,
yığıldı toz toprak yerlere,
o ölümü taddı, yerde çırpınırken
o garibim,
gördü sigarasını derin, derin tüttüren düşünceli baba,
koştu,koştu,soluk soluğa koştu,
alışkındı,oysa,
tuttu yine de kaldırdı,yüreği içi sızlayarak,
yüreği dertli baba,kaldırdı kızını tozun toprağın içinden,
binbir parça oldu dertli yüreği.

dayanamadı çünkü o babaydı,
hassastı onun da yüreği her ne kadar,
o bir ana kadar olmasa’da,
kirli yüzünden bir daha bir, daha öptü evladının.
sevdi okşadı,toza bulanmış saçlarını
ve birden yağmur gibi yaşlar üzüldü gözlerinden,
gözlerinden ağlarken.

ama kimseye, göstermedi o ağladığını,
çıkardı yeniden az önce cebine attığı paketi,
bir sigara daha yaktı içinden,
çekti dumanını içine,içine derin,derin,
süzülürken onun göz yaşları gözlerinden,
her zaman ki gibi,üzgün düşünceliydi,
o evladının, geleceğini düşünüp ağlarken.

duman bu defa daha fazla sardı ortalığı,
gök yüzü bir anda duman doldu,
baba ise ağladı,ağladı hep gizlice ağladı
o bir babaydı hassastı onun da yüreği,
ama kimse görmezdi onun her gün ağladığını,
kimseler bilmezdi,yıllardır evladı için ağladığını,
demek ki, babalar da ağlar.