Babadan Oğula Şiiri - Hüseyin Göndük

Nasıl yanarım bilir misin?
Nazım Hikmet’e
Yılmaz’a, Ahmet’e
Soğumaya yüz tutmuş magma
Üstü küllenmiş köz gibi
İçten içe yanarım be oğul.

Ya onlar nasıl yanarlardı
Vatanın satıldığına
Geri bırakılmışlığına
“Beyler bu vatana nasıl kıydınız.”derken
Vatan haini diye
Düşürdüler
Demir parmaklıklar ardına be oğul

Üst perdeden çalardı
Sazlarının telleri
Vatana özlemi derken dilleri
İz bırakmıştı yüreklerinde
Hasret türküleri be oğul.

Nasıl severlerdi bilir misin?
Özgürlüklere susamış
Anadolu’da
Boy vermiş çiçekleri

Halka seslendiler
Şiir, kitap ile
Film, saz, söz ile
Düşüncelerini haykırdılar
Kısılıncaya kadar sesleri
Vatan sevgisi yüklüydü
Kocamandı yürekleri
Vatansız
Boynu bükük öldüler be oğul

Fikir suçundan astılar
On yedisinde gençleri
Deniz’i Yusuf’u İnan’ı
Şafak türküsü söylendi
Bu vatan toprağında
Bilir misin oğul?
Mahir’i Ulaş’ı Sinan’ı
Vardı büyük idealleri
Tutunamadılar sonbaharda
Daldaki sarı yapraklar gibi
Demir atmak isterlerken kıyıya
Yönü belli rüzgârlar
Sürükledi onları açıklara
Vatan sevgisi büyütürken
Korkusuz yürekleri
Vatansız
Boynu bükük öldüler be oğul
Bildin mi vatansız ölenleri
Vatan uğruna gidenleri
Ali Haydar’ı, İbrahim’i
Bu topraklara verdik
Onlar gibi binlercesini
Vatan için çarpan
Baharında yürekleri be oğul

Şimdi nöbet zamanı
Odur ki gözüm, aklım, umudum
Umudum sende

07.11.09-Mersin