Babadan Mektup Şiiri - Recep Ali Kumbasar

..........
Ruhumun dalgalı denizinde gezinti artık bitiyor
Yoruldun değil mi?
Halimi anla dinleyeni bile yoruyor
Sevgi, acı, zorluk, umut ve mutluluk
Bir arada, etme hayret.
Onların bütününe zaten hayat deniyor
Dikkat et...

Bu düşme kalkma sürecinde yavrum,
Düştüğün yerden kalkabilmek
Ve her an yeniden başlayabilmek...

Dersen ki,
Ne için bu çile bu uğraş böyle debelenmek?
Ah yavrum mümkün mü hiç hikmetinden sual etmek?
Yaratan bilir bize öğretir
Bizim için ilk bilgidir haddini bilmek...
Haddimiz; bilenin bildirdiği kadarını öğrenmek

Öğrendik.
İnandık.
Diyor ki;
'Kulum nezdindeki emanet ruhundur
Mutlaka bana döneceğini bilirsin elbet
Onu temiz isterim
günahlarla kirletme dikkat et
İnanırsan vadettiğimiz nimete
Zor gelmez sana bu dünyadaki külfet'

Güç verir bize bu inanç bu misyon
Kolaylaşır taşlı dikenli yollarda yürümek
Marifet odur ki diyor Gazali
'Yaşamın rüyanın da rüyası olduğunu' bilmek
Ve onu içindeki herşeyle beraber sevmek

Bana gelince dert etme yaşamı seviyorum
İşim kolay, mütevekkilim, 'promete'yim
Düşünce kalkmayı, küllerimden doğmayı biliyorum.
Her şeye rağmen anneni
Onunla bitirmeye yetecek kadar seviyorum...
Biraz şaşırtıcı gelebilir felsefem
Bunların hepsi bana özel takılma geç
Sen yolunu kendin seç.
Akıllısın güveniyorum
Tek bir şey: akla ve sevgiye tutun
Zaten öylesin görüyorum
Yavrum seni çok seviyorum....

Recep Ali Kumbasar