Babadan Kalma Hüzün...

Ankarada mevsim baharı gösteriyordu,

Ve o gün,kente hüzün yağmıştı

kuğulu parktan kızılaya,

yaşama payı kadar toplayıp,

sakaryada bir bar kalabalığında

büyütüyordum hüzünleri.

içim dışım keder...

o gün ilk sözcüğü garsona bağışlamıştım,,

kirlenmiş bir ses tonuyla.

Ankarada iklim baharı gösteriyordu,

bitmişti kıştan kalma sunii kederler

oysaki;

doğuanadolu hala karlı,hala kederli,

kronik bir yarayı deşiyordu,

hafızamdaki bir köy baskını,

parmaklarımın arasında unuttuğum sigaram ve saçlarım..

Ankarada meteoroloji baharı gösteriyordu,

haber spikeri başbakanın nezlesini,

ve ekonomik kriz söylentileri,

gazetelerde iki ingiliz holiganının ölümü

ben,

kürtçe bir ezginin isyanında büyütüyordum isyanımı

çocukluğumun kıyısını vuruyordum,

henüz yeni ayrılmışken sınıfın tezek kolu başkanlığından

babamdan olmadık hakaretler işitiyordum

yoksulluk paralelinde

oysaki andımızı en ıyı okuyan bendım

kürtçe kafiyeli bir türkçeyle

Ankarada günler baharı gösteriyordu

cıvıl cıvıldı kızılay meydanı konur sokagı

ve her zamanki şıklığında yüksel caddesı sakinleri

gülmek tadındaydı sevişmek için bahaneler

Ankara o gün yaşamak tadındaydı

kimsesiz çocuklar ölmek...

Ankarada günler baharı gösteriyordu

hava durumu spikeri

mevsım normallerı üstunde bir sıcaklıgı

meclis 10. cumhur başkanı seçimini

hersokak başında bir dilenci

ikinciye yer yok

işportacılar hasılat rekorlarını

Güneydoğuda insanlar işsizliği

ve ıstanbula göç etmeyi

medyatik sevişgenler

hangi garsonun ceketini yakmayı

ben keder bulanmıs babadan kalma hüzünleri

Ankarada takvim nisanı gösteriyordu

ben alabora olmus fikrimin kıyısına oturup

badan kalma hüzünleri büyütüyorum

içim dışım babam

ve annemi özlüyorum

haylaz çocukluğumu büyüten,özleyen,seven

ve şimdi ağlatan....

Ankarada mevsim baharı gösteriyordu

o gün çocukluğumdan bu yana

tüm yaralarım kanıyor

ben kanıyordum

sonra ağlıyordum yağmur oluyordum

çocukluğuma ağlıyordum

ve cocuk oluyordum

bu defa çocukluğuma ağlıyordum

gittikçe kanayan yarama bakmadan acımadan yorulmadan sıkılmadan

diğer randevularıma taşıyordum isyanımı..

diğer yaralarıma

hangi izine baksam cocuklugumun kanıyor

hangı yanına baksam ömrümün kahır keder

ve ne tarafa baksam yol

yol oluyordum

Ağrı dağına akıyordum

Ankaraya bahar gelmıstı

ben

babadan kalma ömrümün

kanayan yanlarını

sakaryada bır bar kalabalığında büyütüyorum

ben

ogün

büyüyordum..

nisan 2000 ankara