Babadan Evladına Şiiri - Halit Yıldırım

BABADAN EVLADINA

Baba yüreğime taştandır deme
O taşı bir bakış deler be evlat
Nasihat etmeme yaştandır deme
Seneler sana da güler be evlat

Sözlerimi gülden ağırdır sanma
Babanı kör, cahil, sağırdır sanma
Yolunu en yeni çığırdır sanma
Her düşü bir gerçek siler be evlat

Gençsin; boyun, posun yerinde şükür
Nefsine yenilme, yürüme vakur
Akıl denen yoza gerekir fikir
Kibir bela okun biler be evlat

Belki seni yakan bir peri yardır
Lakin bu çağlarda kalp gözün kördür
Unutma onun da namusu vardır
Şehvetin aklını çeler be evlat

Oku da adam ol, cehalet kötü
Hayat müşküllerle dolu bir kutu
Helal bir eş, bir iş, başında çatı
Her baba bunları diler be evlat

Hayat oyun değil oynayıp dursan
Neler var içinde gerçeği görsen
Keşke o nefsine bir yular vursan
O seni taşlara çalar be evlat

Belki kulak çektim, vurdum bir sille
Bil ki doldu kalbim ateşle külle
İsterim ki yolun bezensin gülle
Dikenler ayağın deler be evlat

Ben acı söylerim kırılsan bile
Kulak ver sözüme darılsan bile
Çalış gece gündüz yorulsan bile
Hayat koşmayanı eler be evlat

Sen de baba olur anlarsın beni
Maziyi hatırlar dinlersin beni
Ben belki göremem o zaman seni
Göz yaşın kabrimi sular be evlat