Simdi gözlerim ariyor, bir türlü sesini duyamiyorum,
canim göctü uzaklara ne yapsam bulamiyorum,
ciceklerle konusan, güvercinlerle konusan,
adam iste o benim babam di,
telefon calardi kosardim bilsen ne mutlu acardim,
eger babam ariyorsa sevincten göklere ucardim,
o bambaska bir insandi, nede olsa benim babamdi,
o kadar onu seviyorken kimbilirdi böyle olacagini,
ayriydik simdi tam ayrildik,
aliskin degilim onsuzlugu bu türüne,
basin sag olsun dediler am,
onsuzlugu vurdular yüzüme,
babam deyip sarilmistim,
oda bana simsiki sarildi,
doya doya gözlerine bakmistim,
ama onun kalbi fazla dayanamadi,
onu asla unutmayip daima yüregimde yasatacagim,
artik telefon calarsa gerek yok neden acmali,
eger bir evlat babasini seviyorsa,
daima ona hasret giderse,
aslinda onunla bir ömür yasamak isterse,
babasi göcüp gittigi zaman,
evlat benim yipranir! ....................
Kayıt Tarihi : 15.3.2009 22:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!