Babacığım Şiiri - Oğuz Düzgün

Alın terinde birikmişti hayallerim
Bir bisikletçe damladıklarında
Uçmuştum mutluluktan
Tutup ellerimizden
Annemle benim
Uçururudun bizi
Annemin kahkaha gezegenine
Mutluluktan pırıl pırıl
Parlayan evrenine

Bir sarılman vardı
Bir öpmen vardı alnımdan
Bir ağlayışın vardı
Borçları düşünüp düşünüp
Secdelerde tebessümleşen
Bir ağlayışın vardı
Sandık sandık getiremezdin meyveleri
Uzunca bir müddet
Tarhana içmiştik sabahları
Ama yine de annemin güllerini
Benim de çikolatalarımı
Getirirdin bilmem ki nerden?

Kalp krizi geçirdiğinde
Ekonomik krizlerin ağırlığından
Yanında değildim maalesef
Gönderdiğin paralarla
Üniversitede ağlıyordum
Seni yalnız bırakmanın
Verdiği eziklikle

Şimdi ben de baba oldum
Emin ol ne yavrumun çikolatasını
Ne de hanımımın güllerini
Eksik etmiyorum
Saçlarım da beyazladı
Ellerim de nasır tuttu
Sana benzedim baba
Ben de ağlıyorum ara sıra
Sana söyleyememiştim
Erkektim ya, delikanlıydım
Gururluydum o yüzden
Söyleyememiştim
Seni seni..
Çok seviyormuşum baba
Çok seviyormuşum..
Söyleyememiştim..
Çok seviyormuşum...