Babacan Şiiri - Bekir Salim

Bursa‘nın kızlarına para yetiştiremiyorduk. O pastane senin, bu çay bahçesi benim...

Daha yeni on bin liram gelmiş, ama, gene ihtiyacım var. Direk olarak para istemenin çok akıllıca olmayacağını düşündüm ve peçeteye şunları yazdım: (Yıllar sonra vefat ettiğinde bu peçete rahmetli babamın cebinden çıkmıştı)

Gurbet elde garip kaldım, parasız,
Medet gene senden olur babacan.
Kitap aldım, borca girdim, çaresiz,
Hayat bana zindan olur babacan.

Babama nasıl söyleyebilirdim ki kızlara para yedirdiğimi? Mecburen yalan söyledim; kitap aldım diye...

Ziyadedir çektiğim bu eziyet,
Asıl, buna katlanmaktır meziyet,
Gün geçtikçe kötüleşir vaziyet,
Göz yaşlarım umman olur babacan.

Duygu sömürüsüne devam...

Gücüm yetmez gerçeğe er deseler,
Dilim varmaz yalanı yer deseler,
Şakayla da borcunu ver deseler,
Ölümüme ferman olur babacan.

Ve son darbe... Hangi baba dayanabilir?

Dayanamam sözlerim hiç olursa,
Zahmet etme keseye güç olursa,
İlk rakam “beş“, sıfırlar “üç“ olursa,
Belki derde derman olur babacan.

Aşık SALİM ne yorulsun, ne koşsun,
Şu belâlar dertli candan savuşsun,
Yirmi iki ağustosa kavuşsun,
Yoksa halim yaman olur babacan.

Kimbilir kimden borç aldı da on bin lira gönderdi... 1980/BURSA