Yıkma beni, ben kalkamam.
Eziklik içinde hayatım oldu.
Ben, beni asla anlatamam.
Kalemim hep sırdaşım oldu.
Karşı gelme, bildiğin az.
El kapısı çekemez naz.
Yüreğine derin kuyu kaz.
Ne bulursan içine at kızım.
Onurun incinsin istemem,
Gururun kırılsın dilemem,
Dünya toz pembe bilesin,
Evlatlarım üzülsün istemem.
Siz beni içten yıkmadıkça,
Siz beni utandırmadıkça,
Beni kimse yıkamaz bilesiniz,
Kul kaldırmaz, Hakk kaldırmadıkça.
Yine öğüttür, tutun belki yarar.
O öğütle hayat bağı sıkı sarar.
El gülmek ister halinize de,
Bir baba yüreği hep yanar.
Dünya malı için uğraşmayın,
Eller işine asla karışmayın,
Kendi dünyanızı kurun da,
Zalimliklere hiç bulaşmayın.
Okumak olsun sizin dostunuz,
Hep asaletle dursun onurunuz,
Kim ne derse desin size,
Yeter ki, Hakk yolunda olunuz.
Kayıt Tarihi : 6.10.2005 01:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!