Baba Yokluğunda Şiiri - Oktay Güvener

Bir mart sabahıydı,
Gökyüzü karardı,
Kuşlar ötmez oldu
Sen gittin, baba,
Sözlerim eksik kaldı dudağımda,
Düşen yetim bir çocuk gibi,
Kimse tutmuyor artık ellerimden.

Şimdi bahçemizdeki ağaçlar tomurcuklar açar,
Leylekler döner de köyüme
Senin gölgen dönmez oldu baba.
Bir mezar taşına sığan adınla,
Koca dünyama sığmayan özlemin,
Kaldı artık geriye.

Bir baba kelimesi var,
İki hece,
Ama bin ağırlık taşır sırtımda.
Dilimden dökülmeye korkar,
Ruhuma çarpar ve geri döner.
Oysa ne çok isterdim yine
Sesimin sana ulaşmasını.

Baba,
Şimdi mart rüzgârları eserken
Duaların enginliğine saklanırım.
Bilir misin?
Gözyaşlarıyla sulanan her dua,
Yürekten göğe yükselir.
Mekânın cennet olsun baba.