Baba Yarısı Şiiri - Kadir Tozlu

Baba yarısıdır onlar,

Amcalardan söz ediyorum. Öyle söylenegelmiştir. Gerçek öyle midir? Sanmıyorum... Eksik söylenmiştir 'baba yarısı' sözü. Çünkü anne ve babaların çocuklarına karşı sorumlulukları daha fazladır. Onlar gerekirse döver de severde. Şımarmasın diye sevgilerini bazan gizlemek zorunda kalırlar.

Buna karşılık baba yarısı olan amcalar, anne yarısı olan teyzeler böyle bir sorumluluk duymazlar. Sorumluluğu anne ve babaya atarlar ve bu rahatlık içinde tüm sevgilerini, şefkatlerini yeğenlerine çekinmeden verirler. Yeğen tatlı olur sözünü söyleyen, yerden göğe haklıdır onun için.

Çocuklar bazı sırlarını anne ve babaya söyleyemiyebilirler. Onların tepkisinden korkarlar ama amca ve teyzeye daha kolay söylerler. Anne ve babadan alınamayan manevi destek bazan onlardan alınabilir. Bu nedenlerle sevgi, şefkat, sırdaşlık, dert ortaklığı konusunda bu kişilerin çocuk üzerinde etkinliği anne ve babayı geçer ve anne yarısı, baba yarısı sözleri yetersiz kalır.

Tek bir amcam var, Allah uzun ömürler versin, Ankara'da oturuyor. Babamın en küçük kardeşidir. Bunun dışında halamlar var. Bizin zamanımızda öğrenim görenler parmakla sayılırdı. O amcam da öyleydi. Amcamızla gurur duyardık. Çünkü köyümüzün okuyan tek kişisiydi. O öğretmendi ve biz öğretmenlerin her şeyi bildiğini düşündüğümüz yıllarda onu da soru yağmuruna tutardık. Bilirdi veya bizi ikna edebilecek cevapları mutlaka alırdık ondan.

Yaşamının büyük kısmı tayinler nedeniyle gurbetlerde geçmişti. Ama dersimiz türkçe, mektup yazılacak, yazacağımız kişi hemen her zaman hazırdı. Amcamız...

Giresun'da bulamadığımız bir kitap mı var? Sorun değil, amcama yazalım göndersin...

Biz 6 erkek, bir kız kardeştik. Onun ise 3 oğlu vardı. Ailenin tek kızı olan ablam, amcamın da tek kızıydı sanki. Hani köy yerlerinde 'kız çocuklar okur mu? ' sözünün revaçta olduğu yıllarda, ablamı o yıllarda görev yaptığı sinop'a götürmüştü. Orda okula yazdırmış ve ablamın cahil kalmamasına neden olmuştu.

Böyleydi amcamız. Şimdi bu amcamız Keçiören'de emeklilik yaşamı sürüyor.

Böyledir amcalar kızım. Amcanı tanıma fırsatım olmadı. Varlığını bile gittiği gün öğrendim. Ama ben amcaları baba yarısından ileri bilirim. Mutlaka senin amcan da öyleydi. Belki babanla bile paylaşamaya çekindiklerini onunla paylaşabiliyordun.

Amcan aranızdan ayrıldı ama bir şey aranızdan asla ayrılmayacak güzel kızım...
Onun sizlerde bıraktığı izler...
Bu izler sevgi ve şefkat izleri...
Amcan nur içinde yatsın kızım...
Mekanı Cennet olsun...
Amcan için dua edeceğim...
Allah duaları kabul edendir. Kullarına şefkati bol olandır. Amcana da Cennetinde bir yer ayırması için dua edeceğim.
Bir kardeşini kaybetmiş olan Halil kardeşime de sabir ve taziyetler diliyorum.
Gözlerinden öpüyorum sevgili kızım...

(09.04.2003)

Yukarıdaki yazıyı yazdığım tarihlerde Ankara'da oturan tek amcamı 20.Ocak.2004 tarihinde kaybettik. Mekanı Cennet olsun.