Baba'ya Mektup Şiiri - Mihail Goragor

Çabuk olmalısın
Konuşmalısın
bir kağıdın yüzüne gözüne bağırmalısın
Gittikçe uzaklaşıyor çünkü bilmelisin
Bu gece büyük bir moladan sonra belki gelir
Ucuz bir çerçinin beklenen matarasından
Sana benim yetmediğim bir cep aynasından
En fiyakalısından bir selam getirir
Korkmadan bakmalısın
Konuşmalısın
Bir kağıdın yüzüne gözüne bağırmalısın
Anlıyorum seni sessiz bir acıdan korkuyorsun
Biliyorsun
Geldiğimi nedensiz yollardan görüyorsun
Ben biliyorum ben görüyorum demiyorum
Hiç bitmesin istiyorum ama kelimelerim
Biterse sabah olacak korkuyorum
Çabuk olmalıyım
Konuşmalıyım
Bir kağıdın yüzüne gözüne bağırmalıyım
Sabah olmadan bunu yapmalıyım
.
.
.
Birazdan saatleri iyice kolluyorum
Acımı hafletir diye kimsesiz bir sufle yapıyorum
Bolca karıştırıyorum zaman akıyor
Bir elimde kalem var
Bir elim sufleden
Bu gece hiç bitmesin istiyorum
Çok korkuyorum Bilge Çok korkuyorum
Bağırmalarım hep bundan biliyorum
Bir köşede oturup bekliyorum
Saate yalvarıp duruyorum
Artık canımı acıtmasın istiyorum
Üstümde sufleden kalan bir yara var
Aslında Biliyorsun
İnceden inceye senden var
Saatleri iyice kolluyorum
Sen bana bakmalısın
Ben sufleden gözümü ayırmadan
Bir ağlayalım iki gözüm
İki konuş benimle saatler dursun
Hiç bir çocuk Söyle artık acıkmasın
Herkese yetecek kadar suflem var
Bu gece hiç bitmesin istiyorum
Çok korkuyorum Bilge Çok korkuyorum
Sabahlar günaydın demesin istiyorum
Gece bütün çocuklara yetsin istiyorum
Bu gece büyük bir moladan sonra sen varsın
Üstümde sufleden kalan bir yara var
Saatte yalvarıp duruyorum
Artık canımı acıtmasın istiyorum
Çok korkuyorum Bilge Çok korkuyorum
Birazdan güneşten gelirler
Herşeyim sufleden
Eriyip biter habersiz kimseden
Bundandır belki de benim için
Bir ağlayalım iki gözüm
İki konuş benimle saatler dursun
Üç ...
Üçün canı cehennemden
Artık korkmak istemiyorum
Sırrımı sana söylüyorum
Ben her gece babama sufle yapıyorum
Saatleri iyice kolluyorum
Bir elimde babam var
Bir elim zaten sufleden
Sabah olacak diye korkuyorum