Baba ve Kızı Şiiri - Atilla Durukan

küçük çocuk babasına sarılarak

baba
üşüyorum
açıktım
annem nerede
tüm anneler burada baba
benim annem dönmedi.

baba çocuguna gerçegi anlatamamanın acısını yüregine gömerek
yavrusuna sarılarak.

aglama sen yavru kuşum
gözlerin ıslanmasın
annen geri gelecek
uyu yavrum yanındayım
uyanınca anneni göreceksin

çocuk babasına sarılarak sıcak yaz akşamında annesizligin verdigi üşüme ile babasından destek alırcasına babasına sarılarak; baba her zamanki gibi bana hikaye anlatırmısın içinde annem olsun sende ol bende olayım.

babası peki kızım diyerek başladı anlatmaya;

yatagına sıgmayan deli çaydık ikimiz,
aktıkça coşuyorduk,coştukça akıyorduk.
gün geldi bir yatakta birleşti, çaglayanlar,
aştık tüm engelleri aktık yeşil vadiye.

günlerimiz çok mutlu geçiyordu annenle,
şen şakrak güller açıp,bülbüller ötüyordu.
gün geldi, çevremizi sardı dikenli teller,
önümüze çekildi yıkılmayan o setler,

acı sular karıştı,duru akan dereye,
zehirlendi ruhumuz temiz olan duyguda.
birleşen o çaglayan yol bulup ayrılınca,
yalnız akan dereye karıştı küçük ırmak.

yine yalnız kalmıştı,çaglayan derelerim,
yine saradı otlar,karıştı topraklara.
dere aldı minicik çaglayanı koynuna,
aktı uzak ellere,boynunu hep bükerek.

gecenin serinligi ile babasının kucagında uyuyan minik kızın yanagına babasının gözyaşından bir damlanın düşmesiyle irkilerek uyanan çocuk,babasına baktıktan sonra tekrar sarılarak uykuya daldı.

baba akşamın karanlıgında yavrusu ile parktan uzaklaşırken dogrusu b ende babanın anlattıgı hayat hikayesinden kıssadan hisse bu satırları ve şiiri yazdım ve tabiki son satırın son noktasına düşen son göz yaşı damlası ile sonlandırarak.

07.08.2011