Baba ve Kızı Şiiri - Yılmaz Barıtlı

Kaldırımda yürüyordu yetişkin bir adam.
Yanında da küçük bir kız.
Oyuncakçının yanından geçerken.
Vitrine yaklaştı kız, adamın ellerinden çekerek.
Bir eliyle vitrini gösteriyor.
Diğer elle de adamı içeri iteliyor.
Gösterdiği de şirin bir oyuncak kedicik
Baba al. İlle
Al da…

Geç kalıyoruz dedi adam.
Annen de merak eder.
Bak havada soğuk.
Dinlemiyordu onu küçük kız.
Dayadı ellerini buz gibi cama.
Soğuktan kızarmış elleri ile
Baba al. İlle
Al da…

Havada kararmak üzer.
Adamda acele ediyor ama.
Şöyle bir yokladı cebini.
Var bir milyon, oyuncak da on milyon lira.
Derince bir yutkundu.
Sıkıca tuttu kızın elinden.
Hissetti küçük kız da o eli.
Ürkekçe bakarak adama.
Baba al. İlle
Al da…

Zoraki uzaklaştırdı adam küçük kızı oradan.
İlerde bir bakkala girdi.
İyice baktı etrafa, gördü sakızların olduğu yeri.
Yanaştılar.
Dayanamadı küçük kız, sakızları göstererek.
Baba al. Dedi tekrarlayarak.
Gülümsedi adam, tabi alırım kızım diyerek.
Kasaya yanaştı ödedi ve çıkarken gözlerini saklıyordu.
Anca yetiyordu parası bir sakıza.

14-Kasım–2004