Baba Uyan Şiiri - Bekir Dalkıç

Baba.
Kalk hadi kalk, bak!.
Evimiz yandı,
Tarlamız yandı,
Ambar yandı,
Kardeşim yandı,
Konukomşu bile uyandı.
Duman olduk duman.
Ağlıyoruz durmadan.
Baba uyan.

Köy tutuşuyor köy.
Kaçacak yer kalmadı burda.
Millet aç.
Bak
Muhtar emmi deyiverdi,
Şehirimiz de yanmış cayır cayır.
Ateşten bir panayır.

Çarşı yanmış,
Pazar yanmış,
Dostun yanmış, düşmanın da.
Konukomşuları bile uyanmış onların.
İnsan kılığına girmiş diyorlar Şeytan.
Neler neler söylüyorlar, duysan ardından.

Bitmedi mi rüyan?
Baba uyan.

Herkes seni arıyor, bulamıyor
Yoksa sende mi yandın ?
Ah!
Günden güne eriyorsun bil.
Bir bir eksiliyor senden medet uman.
Baba uyan
Uyan artık.
Uyan da kurtar kendini.