Baba, Usta, Çocuk Şiiri - Bayram Yelen

Baba:
Yavrum bu ustandır; manevi baban.
Evde biz, işte bu, sayma ha yaban.
Sev, sevdir kendini dedirtme 'aman'.

Usta:
Hoş geldin çırağım; bu sanatı kap.
Kendini yetiştir, önce kalfa yap.
Aman ha, sakın ha, yanlış yola sap.

Çocuk:
Et, kemikten 'adam' olacağım, ben.
'Altın bileziği' alacağım, ben.
Sanatımı iyi bileceğim, ben.

Baba:
Öp ustayın ellerini incitme.
Sözünden çıkıpta, onu küçültme.
Öp ustayın ellerini incitme.
Yolunu kesipte, önünden geçme.
Öp ustayın ellerini incitme.
Hayır duasını almadan gitme.
Öp ustayın ellerini incitme.
Vaktinde gel işyerine, geçikme.
Öp ustayın ellerini incitme.
Çalış, uğraş, öğren geriye itme.

Usta:
Beyim, artık o benimde evladım.
Burda ustalaşacak adım, adım.
Beyim, artık o benimde evladım.
Sanatım onda yaşayacak, inandım.
Beyim, artık o benimde evladım.
Ateşte demir gibi, onu tavladım.
Beyim, artık o benimde evladım.
Onu benden bir başkası saymadım.
Beyim, artık o benimde evladım.
Yarınım bu, bu benim ağız tadım.

Çocuk:
Babam, ustam sizler güvenin bana.
Saygısız olamam ustama, sana.
Babam, ustam sizler güvenin bana.
Feyzi dilinizle verdiniz bana.
Babam, ustam sizler güvenin bana.
Korkusuzça bakıyorum yarına.
Babam, ustam sizler güvenin bana.
Vefasız olamam emek katana..
Babam, ustam sizler güvenin bana.
Hayırlı olurum millet, vatana.