Baba, Şair ve Ölüm Şiiri - Hüseyin Aktaş

Altına yattığın son kulübende
İstediğin gibi ancak sen sığıyorsun baba

Hüzünlü sonbaharların bekleyişi
Az önce kalbimde kaldı

Na na nasıl da ya ya yalan bu rüya

Kekeme kelimeler mirasken
Hangi aşkın ruhu akar dil cazıma

Bir avuç to to toprak e e ellerim de
Ufakken sarıldığım ayaklarına
At da na na nasıl atılır
Kalk söyle baba
Hangi ölüm dirilişle sonlanır?

......................................

Ve ben geride kalan
Kalanların karınca ordusu bedenimle
Her hücreme bir tabut yüklerim
Emer hıçkırıkları
Ve ben olan yanlarımın alyuvarları
İçine alıp mikropları ölüyor
Dirilirken sen olup çıkıyor baba

.............................................

Ey tırtıllar ve yer altı dünyası
Bin parça et sunarım
Yetmedi kollarımdan bacaklarımdan atarım

Ey gökyüzü ağlamam yıllarca
Bir damlanı incitmem

Ve sen toprak üstüne bir çöp attırmam
Ellemem hiçbir solucanını
Ölene dek her bir an’a bin ağaç dikerim

Yeter ki dokunmayın babama

.................................................

Yarın gülizar olacak elbet o da