Baba Ruhsati Şiiri - Muammer Yalçın

Gözüm ufuklara dalıp kalıyor
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ
İçimi bir buruk hüzün alıyor
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ

Karalamacayla yetiniyorum
Hece kafiyeyi ne tanıyorum
Yazdığım şiirden utanıyorum
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ

Yediveren gülü dersem diyorum
Varımı yoğumu versem diyorum
Yoluna ömrümü sersem diyorum
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ

Okurum destanın içim burkulur
Titrer bedenimde ruhum irkilir
Korkulur zamane senden korkulur
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ

Çileli ömrünü tüketmiş hazin
De gelde bu derde dayansın özün
Sarar benliğimi tarifsiz hüzün
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ

Bir kuru gül olsam açasım gelir
Kırılsa kanadım uçasım gelir
Başka bir âleme göçesim gelir
Aklıma geldikçe baba RUHSATİ