Baba On Dokuz Oldum Şiiri - Nasıf Acar

Dün gece,
Gece yarısına aşkındı vakit.
Saat 00:23 civarları.
Gülümseyerek,
Işıl Işıl gülüyordu gözlerin ,
Sevinçle girdin salona.
Uzun bukleli saçların ,
Dalga dalga deniz gibi ,
Omuzlarından aşağı,
Sallandı durdu.
Gülümseyerek
Işık ışık bana dedi ki:
On dokuz oldum, baba!
Büyümenin heyecanı ...
Adam olmanın gururu ...
Sardı sarmaladı salonu ...
Yaş almanın sevinci ...
Bir kat daha ,
Büyüttü onu.
Oysa daha dündü
Beni kucağına al diyemez
Baba hopbidi hopbidi
Der, kahkahalara boğardın
Gülümsedim
Sadece bir gülümsemeyle
Tebessüm ettim
Oğluma
Hayırlı olsun yeni yaşın
Sağlıklı huzurlu olsun başın
Eksik olmasın ocağından
Eşin, dostun ve sıcacık aşın
Mutlu yaşa dedim bakarak
Oysa içimde
Bir baba haykırıyordu
Büyüme çocuk!
Büyüme!
Büyüyünce
O genç omuzlarına
Ağır yükler binecek
İnsanlar
Acımasızca
Çentik çentik ruhunu
Acıtarak koparacak
Büyüme çocuk!
Büyüme!
Kötü ruhlu insanlar
Seni acımasızca
İncitecek
O içindeki
Bent tanımaz
Sevgi nehirlerini kurutacaklar
Seni de alacak pençesine
Acılar, gözyaşları,
mutsuzluk veren
Sömürü düzeni ...
Sakin köşeler arayacaksın
Sığınacak
Baba yüreğim erir!
Baba yüreğim dayanmaz
Otuzundan sonra can evlat
Yaş aldığına
Üzüleceksin
Kaşlarını yere eğip
Otuz dokuz oldum
Kırk dokuz oldum
Elli dokuz oldum
Diyeceksin
Hayıflanarak
Aramızda
Tam kırk yıl
Tamı tamamına kırk yıl
Oğul
Kırk yılın yaşanmışlıkları
Büyüme çocuk!
Büyüme!
Sen hep on dokuzundan
Sağlık al, huzur al,
Enerji al
Yaşamın boyu can evlat
Mutluluklar içinde kal
Sal sevdalı insanlara
Ver sevgini etrafına
Büyür sevgin inadına
Verdiğin yüreklerde belki!
Dünyayı, insanları
Senin on dokuzunda verdiğin
Sevgi dolu,
umut dolu
İnsanca duygular kucaklar.