Baba Ölüm, Çocuk Ölüm Şiiri - Şükrü Özmen

Su çağıltıda,
Gönül melalde...
Kimbilir hangi diyarda
Kaç derece ateşle
Kaç çocuk ölür.
Bilinir bazı yerlerde
Çocuklara ateş edildiği de.
Elleri karıncalanır bir militanın
Epeydir tetik çekmemiş
Parmakları kaşınır

Gökyüzüne bir su berraklığı ile
Bakabilmektir, der dedesi çocuğa...
Yinede apoletsiz bir hayatı seçemez
Marifetsiz çocuklar.
Ve yine su çağıldar
Ve yine gönle melal dolar
Ve yine karıncalanır
Militanın parmağı

Ama hayat
Bir su berraklığıyla
Bakar gökyüzüne
Gelinciklerin arasında
Bir gelincik gezinir
Harareti alınmış bir çocuğun
Gönlüne dirlik
Ruhuna ferahlık
Kalbine ipekler salar.
Boşver hayat bir gemi
Yürüt onu diyen şairin
Hayatını yürütür
Gece zebanileri
Dolu alıp boş verirler

Sarardı gökyüzüne bakan adam
Gözlerine kıraç tarlalar gibi
Ve gözlerine gök ekinler kadar
Güvenirdi çünkü
Bu hiç bir şey mağarası gök
Şu her şey denizi gök
Ateşini hangisi düşürecek
Bu ağlayan çocuğun? ...