Baba Mirası Şiiri - Şahin Doğan

Babamdan böyle gördüm, bulduğuna kanaat.
Hiç birgün kıskanmadı, komşuda var niye at.
Bizi aç bırakmadı, düşmana olsa muhtaç.
Bıraktığı tek miras, insan gibi yaşamak.

Böyle olunca baba, evlatta olur mu kat.
Haram ile işleyen, giremez limana yat.
Hayat böyle tatlanır,olacak bazan berbat.
Bıraktığı tek miras, adam gibi yaşamak.

Miras böyle olunca, yemeye başlar evlat.
Birgün taze olacak, birgün ekmeğin bayat.
Sanarmısın zenginin, dört dörtlüktür bu hayat
Babam mirasında der, yok bedava yaşamak.

Bu mirastan payımla, yemeklerden aldım tat
Yatağa girdiğimde, gece uyudum rahat.
Yol Çetin biliyorum, hem diken hem barikat.
Kalan bu miras ile, kolay değil yaşamak.

Sağlığında babayı, evden kov dışarı at.
Bu gün ansan ne yazar, yalandır bu nasihat.
Cenneti mi beklersin,senin yerin arasat.
İnsan olmaksa amaç, gerekmez çok yaşamak.

Bir kaç demir çimento, al hepsini çöpe at.
İster uyan uykudan, ister ömür boyu yat.
Mal mülk istersen eğer, cila çek boyala sat.
Adam gibi adamsan, yakışır hep yaşamak.

Babanız varsa bugün, öp kucakla mutlu et.
Yaşlandığında ise, esirgeme merhamet .
Hediye bilmez baba, arkasından dua et
İnsanlık kolay olsa, zor olurmu yaşamak.

Bu yüklü miras ile, öylece yaşıyorum.
Babam gibi olmağa, hâlâ uğraşıyorum.
Bazan tökezlesemde, mirası taşıyorum.
Evlat Sultan olsa da, zor babasız yaşamak