Baba Mirası Şiiri - Cengiz Öyke

Tüttüre tüttüre dumanını
Çarşı pazar gezerdim
Sağlığa zararlı diyene
Atın ölümü, arpadan olsun derdim

Her akşam ya meyhanede, ya barda
Cümbüşler kurar, kendimizden geçerdik
Dumanını savurup sigaranın,
Susuz içkiler içerdik

Böyle geçirdik koskoca bir ömrü
Düşünmedik evde eşi, çoluk çocuğu
Sımsıcak yuvamızda değil,
Kadehlerde aradık, o sahte mutluluğu

Artık her yerimde ince ince bir ağrı
Yavaş yavaş kısılmaya başladı sesim
Bir ateş yanar, can evimde sanki
Ne alınır, ne de verilir oldu nefesim

Teker teker kayboldular ortalıktan
Şerefine kadeh kaldırdığım dostlarım
Henüz daha yaş elliyi bulmadan
Ne çare morarıp, çürüdü ayaklarım

Oysa bana bu düşmanı
İlk kez babam vermişti
Erkek adam dediğin
İçip bağıracak, yakıp savuracak demişti

Ne erkekliğe geliyor dostlar, ne de arpaya
Bırak bu zehri, mutlu yaşa hayatı
Acılar içinde kıvrandığım bu dünyayı
Ne yazık ki bana,
Babam miras bıraktı…

Cengiz ÖYKE