Baba Kazığı Şiiri - Abbas Paksoy

Bana, bir kazık atmış, baba’m.
Ömür boyu, kurtulamadım.
Vallahi, bu kazık çok yaman.
Ömür boyu, kurtulamadım.

Aceleyle, işi bitirmiş.
Kerata, keyf’ini yetirmiş.
Anamı, gurk’a yatırmış.
Ömür boyu, kurtulamadım.

Bu kazık, tam baba kazığı,
Yanıma koymamış, azığı.
Dinlememiş, vah'ı, yazığı.
Ömür boyu, kurtulamadım.

Kazık’tan, kazık yapıp çaktım.
Günahları, ektikçe, ektim.
Çile’leri, çektikçe, çektim.
Ömür boyu, kurtulamadım.

Dünya da, yakamdan düşmedi.
Yemek olsun dedim, pişmedi.
Keyfi’nce, keyf görüp şişmedi.
Ömür boyu, kurtulamadım.

Paksoy'um, bela’ya dolandı.
Suçlarım, uç uca ulandı.
Yaşadıklarım, hep yalandı.
Ömür boyu, kurtulamadım.