Baba Kalk Gidelim Şiiri - Akif Yeşil

Oğlun yaşlanıyor baba
Saçına erkenden aklar düştü
Ölmeyi istemiyor değil bazen
Aklına ağır geliyor çok şey
Taşıdığı yükler belini büktü
Bak izi kaldı sırtımda
Ağustos günü yorulup yatınca yere
Haber salmışlar
Beni ‘kara çocuğum’ diye seven anneme
Allah’ın sana
Senin bizlere emanetin olan anneme
Kim bilir ne düşündü onu hatırlamayınca
Nasıl korktu kim bilir
Tek kelime konuşmayınca
Ya kardeşlerim
Koşarak gelmişler
Kara çocuğun kara haberine
Gözleri dolarmış her birinin ben ağlayınca
Bilmiyorum ne düşündüler
Hâlimi anlayınca
Dua edip dua istemişler benim için
Başka çare kalmayınca
Hatırlıyorum baba ben küçüktüm
Belki ben de ilk defa
Dünyayı geriye itmiştim ellerimle
Sen dünyayı terk ettiğinde
Özlüyorum baba
Bazen köyde çamların arasında
Ölümün sesini dinlemeyi
Ve çokça istiyorum
Yanına geldiğim zaman
Yorulduğum anda
‘Baba kalk gidelim’ demeyi