Baba Hasreti Şiiri - Ercan Barut

Güçlü şimşekler çakıyordu hayallerine,
hayalleri yaralıydı ,
baba hasretiyle...

Babasız yuvaya ait değildi ruhu,
anlamsız huzursuzluklar boyutundaydı
çektiği yıllarca,
uzak özlemiyle ...

Ne kadarda uzun bir zaman olmuştu
babasını görmeyeli,
kaçamak bakışlar atmıştı,
en son gördüğünde ,
gizleyerek gözlerini...

Utangaç tavırlar engelleyememişti hüznünü,
sarılınca babasına,
sızlayınca burnu ,
ağlamadan duramamıştı
çocuk...