Baba Gül Verdi Şiiri - Murat Duman

BEN ŞİİRİN NERESİNDEYİM Düşünülecek olursa çiftçilik; ne kadar zor, ne kadar çileli ve ne kadar zahmetli bir iştir. Sonbaharda tohumu toprağa saçarsınız. Küçücük tohum, o sihirli bereketli tane kışın karların altında ışıklı sıcak günlerin rüyasını görerek uyuyacak ve baharın gözlerini ovuşturarak incecik kabuğunu delerek üzerindeki toprağın kabuğunu iterek hayret şaşkınlık içinde ve sevgiyle mavi göğe gülümseyen güneşe merhaba diyecek. Boy atacak büyüyecek, güneşin öpüşleri, yağmurun dokunuşları, rüzgârın ninnileri ile olgunlaşarak başak bağlayarak biçer düverin keskin bıçakları arasından geçerek başaktan ayrılıp traktör üzerinde yârini alarak değirmenin yolunu tutar… Kalın taş altında ezilerek şekli şemalı bozulur un haline gelir çile henüz bitmedi! Kemale giden yol henüz tükenmedi, güçlü bir bayan ellerinde su ile karıştırılarak kıvamında hamur haline gelir, alevler üstüne konan sacın üzerinde kıvamında pişirilerek insanların doyumuna sunulmak üzere sofraya getirilir. Şiir, sanat yolunun mütevazı yolcusu başı önde kızgın güneş altında, Düşe kalka zirveye doğru kevenlere dikenlere takıla takıla giden Murat DUMAN’IN hayat hikâyesi ve mücadelesi aynan böyle değil mi dir.? Bende şiir ve edebiyatın yüce şahsiyeti Hocam Ahmet TUFAN ŞENTÜRK gibi bir ulu çınarın ellerinden edebiyat toprağa saçılan cılız bir tohum değilmiyim. Büyümeye olgunlaşmaya sizin el yardımınızla adim atmadım mı? Edebiyatın sağlam temellerini sizin dilinizden öğrenmedim mi? Zirveye doğru emin adımlarla ilerlememe yardımcı olan siz değimlisiniz, Bir aşk yolcusu, bir sevgi bahçıvanı, kelime avcısı arzu ve hayal içinde sizin şefkatli dillerinizden çıkan ilim dolu sözleri anlamak için çırpınan ben deilmiyim. Bana sanatın bir emek bir çile yeniden doğuş olduğunu sen öğrettin bir kenarda unutulmuş yüzüne bakılmayan bir kaya parçasını alıp can atölyende şefkatli ellerinle işleyerek önce bir mermer haline, sonrada o mermerden bir heykel yaparak ilhamıma yön veren ve uçmam için yüreğime kanatlar takan, kelimelerimi renklendiren. Bana zirveyi gösteren eksiklerimi tamamlayan hatalarımı düzelten siz ulu çınar değimlisiniz, Anladım ki; şiirin zahmeti toprağa atılan tohumun yolculuğundan daha zordur, Bu zorlukları yıllar boyunca hiç üşenmeden kendine zülüm görmeden seve seve üslenen bir gün dahi öf demeden bir kara taştan heykel yapan ey yüce şahsiyet nasıl bir görev yüklediğinizin idi rakında olarak sizin verdiğiniz emeğe ömrümün sonuna kadar layık olmaya çalışacağım ve bana vermiş olduğunuz emekleri canım pahasına da olsa boş çıkartmayacağımı manevi şahsına arz eder arşı âlemi yaratan yüce Allahtan Mezarının pür nur makamının cennet olmasını niyaz ederim 11.11.2007 ANKARA MURAT DUMAN