Baba Diyesim Gelir Şiiri - Hulusi Çınar

BABA DİYESİM GELİR

Kalbimin en narin köşesindeki en derin hüzün
Ürperip titreyen bir çiçek yaprağı gibi yağmur altında.
Hasretin yüreklerde sarmalanan korlanmış bir ateş
İçten içe yakar beni sessizce
Kavrulmuşken, hicranlıyken, ümitsizken
İçimden bir baba diyesim gelir

Hayata dair ne varsa bu demde
Mazide bir fotoğraf karesinde donup kalan tüm zamanlara inat.
Nisan ayının günlerine hoyrat kış bulaşmıştır artık.
Bahar çiçekleri üşümüşken ülkemde.
Yüreğime kırağılar düşer,gönlümde fırtınalar eser
Bir gidişin ardında kalan binlerce hazan
Ve dayanılmaz o amansız acılar
Seher vakti uykuya dalan bir bülbülün acısı gibi derin.
Deniz dalgaları gibi hırçın hırçın yıllar savrulurken kumsallara
Bir bahar ülkesinde özgür kelebeklerin kanadına dokunurcasına
Ürkek ve narin narin bir sızı damlar kalbime
Derin bir nefes alıp sessizce
İçimden bir baba diyesim gelir.

Hüzün topraklarına ağır ağıt kokusu karışmışken
İki damla göz yaşı süzülür, dökülür toprağına
Ne zamanki
Bir ezan duysam, yanık ve içten bir seda gibi okşayan ruhları
Nice çocuklar gibi baba hasreti çeken,
Yüreğimin tam orta yerinden, derinden, yangın yerinden
Taa içimden bir baba diyesim gelir.

 Hulusi çınar (nisan 2021)