Ah çeken efkarımdır,
İnsanlar.
Baba dergahından
Umutlar veririm.
Bazen fitne olup
Pis kokanlar,
Benden ah alırlar...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
insanlara 'umut' ve 'ah' dışında da vermemiz gereken şeyler olmalı. bizim gibi ülkelerde umut ve ah yoksulun ekmeği durumuna getirildiği için, umut ve ah'ın yanına mücadeleyi, hakkını aramayı ve almayı da eklememiz gerekir diye düşünüyorum. buna benzer şiir ve dizeler teslimiyet ve (en genel anlamda) varolan düzenin değiştirilemeyeceği gibi bir anlamı, anlayışı körüklüyor.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta